Στο απολαυστικό αυτό βιβλίο του ο Δημήτρης Ρουσουνέλος μας ταξιδεύει στη γαστρονομία των Κυκλάδων και στην ανάγκη της ανάδειξής τους σε γαστρονομικό προορισμό.
Ο τίτλος μιλά από μόνος του: Κανένα νησί δεν μπορεί από μόνο του να γίνει ένας αυτάρκης και σοβαρός γαστρονομικός προορισμός. Επομένως, ο στόχος του Μυκονιάτη Δημήτρη είναι η ενεργοποίηση όσων ενδιαφέρονται για τη διαμόρφωση του συνόλου των Κυκλάδων σε γαστρονομικό προορισμό.
Μια εντυπωσιακή και εξαιρετικά φροντισμένη καταγραφή του πλούτου της ροδίτικης κουζίνας.
Κοσμοπολίτικο νησί η Ρόδος, με εντυπωσιακές διεθνείς γεύσεις που προσφέρονται σε τεράστια ποικιλία, αλλά η παραδοσιακή κουζίνα εξακολουθεί να κάνει αισθητή την παρουσία της στα χωριά αλλά και στις κοινωνικές εκδηλώσεις της πόλης.
Η συγγραφέας αναφέρεται στα σπιτικά ζυμαρικά κουλούρια, που προσφέρονται σε αρραβώνες και γάμους, στα μακαρόνια πλασμένα με σκόρδο, στο πλιγούρι που συνοδεύει το ρύζι στο πιλάφι ή το κοτόπουλο.
Η ανδριώτισα Βιβή Παλαιοκρασσά, με γευστικές μνήμες περασμένων δεκαετιών, συγκέντρωσε παλιές συνταγές της Άνδρου σε ένα προσεγμένο και ενδιαφέρον βιβλίο το οποίο περιλαμβάνει 80 συνταγές (σούπες, σαλάτες και χόρτα, καθημερινά πιάτα, πιάτα Κυριακών και εορτών, γλυκά και ποτά) της Άνδρου. Οι συνταγές αυτές διατηρήθηκαν στο πέρασμα του χρόνου και χαρακτηρίζουν μέχρι σήμερα τις διατροφικές συνήθειες του τόπου.
Το «Εγχειρίδιον ανδριώτικης κουζίνας» μυεί τον αναγνώστη στις ανδριώτικες γαστρονομικές διαδρομές της καθημερινότητας και των εορτών, ακολουθώντας τους μήνες και τις εποχές του χρόνου.
Η έκδοση περιλαμβάνει εισαγωγή για τα υλικά και τα εργαλεία της ανδριώτικης κουζίνας.
Το βιβλίο του Δημήτρη Ρουσσουνέλου κάνει μια γλαφυρή αναδρομή στις ρίζες του εθίμου, μιας παράδοσης μακραίωνης, που αγκαλιάζει τόπους και λαούς ολότελα διαφορετικούς. Λέει ο συγγραφέας: «Όπως και να το κάνεις, (το χοιροσφάγι) είναι μια κατάσταση ιδιαίτερης σκληρότητας. Αρκεί να δει (όμως) κανείς στην ώρα της θυσίας το σεβασμό στη διαδικασία, την άμεση επαφή με προαιώνιες ρίζες και συνήθειες, τη φροντίδα ώστε να υποφέρει κατά το ελάχιστο δυνατό ο χοίρος, για να αντιληφθεί ότι κάτι πολύ ιδιαίτερο συμβαίνει εκείνη την ώρα. Και ίσως αυτό να μην καθαγιάζει το γεγονός της σφαγής, αλλά το εντάσσει στο πλαίσιο ενός πολιτισμού, με κανόνες, πίστη και σεβασμό».
Σε ένα βιβλίο που συνδυάζει τις εικόνες με τις λέξεις, ο Γιώργος Πίττας αναζητά την πραγματική ταυτότητα και τις ποικίλες πτυχές της ζωής στα χιλιάδες αιγαιοπελαγίτικα νησιά. Είκοσι εννέα, συνολικά, σημάδια αναδίδουν και αποκαλύπτουν το Αιγαίο: τα αρχαία, η θάλασσα, τα λιμάνια, τα καΐκια, τα ψαρέματα, η βλάστηση, οι καλλιέργειες, το αμπέλι, η ελιά, το νερό, οι πέτρες, οι οικισμοί, οι κατοικίες, τα αρχοντικά και άλλα πολλά.
Για τον συγγραφέα το ενδιαφέρον είναι ότι οι άνθρωποι του Αιγαίου, με αρκετά περιορισμένες πηγές φυσικού πλούτου, κατόρθωσαν να φτιάξουν τόσα πολλά. Στο Αιγαίο υπάρχουν ακόμη πολλές δυνάμεις που αντιστέκονται και τα «Σημάδια του Αιγαίου» είναι ένα βιβλίο αισιόδοξο, το οποίο καταθέτει την άποψη ότι μπορούμε αναπτυχθούμε χωρίς να καταστρέψουμε το περιβάλλον και την ταυτότητά μας.
