Μήλος

Rate this item
(0 votes)

Η Μήλος, νησί μυστηριακό και ιδιόμορφα γοητευτικό, βγαλμένο από τα βάθη της Τηθύος θάλασσας, μητέρας της Μεσογείου, είναι ένα φυσικό εργαστήριο με κοιτάσματα σπάνιων μετάλλων και ορυκτών. Λιμανάκια με μικρά απάγκια για τις βάρκες σκαμμένα στο βράχο, τα «σύρματα». Οι ακτές αγκαλιάζουν μια γαλήνια ενδοχώρα, όπου τα πετρώματα, με την ευλυγισία πετρωδών σιδηρούχων εμβρύων, γεννούν λιγοστά, αλλά ξεχωριστά προϊόντα γης. Η μεσολάβηση του θαλασσινού νερού και του τοπικού, πανάρχαιου, φυτού sacropoterium spinosa (αφάνας) μεταμορφώνουν τη χέρσα γη σε γόνιμα μικρά λιβάδια.Ο σπογγώδης και γεμάτος κοιλότητες βράχος, που χρησιμεύει σα θεμέλιο στη Μήλο, μοιάζει με θερμάστρα που θερμαίνει ελαφρά τη γη, κάνοντας την να παράγει θεσπέσια κρασιά, γλυκύτατα σύκα, νοστιμότατα πεπόνια, νεροκολοκύθες και καρπούζια.Στα πεδινά, παλιότερα, καλλιεργούσαν άριστης ποιότητας σιτάρι, κριθάρι, εκλεκτό βαμβάκι, βραστερά όσπρια, βρώσιμες ελιές και φρέσκα κηπευτικά. Το κρασί ωρίμαζε σε δοχεία σφραγισμένα με ντόπιο, ζυμωμένο με θάλασσα, γύψο. Υπήρχαν πέρδικες, τρυγόνια, ορτύκια και συκοφάγοι αλλά και νοστιμότατα ψάρια, θεσπέσιες πεταλίδες και σκληρά και αλμυρά στρείδια, τα «γαϊδουρόποδα». Σήμερα, το κουφέτο, λαχταριστό γλυκό του κουταλιού από μελωμένη νεροκολοκύθα και αμύγδαλα, η δροσερή, ζουμερή καρπουζόπιτα, τα σκορδολάζανα (λαζάνια περιχυμένα με σκορδαλιά, σάλτσα ντομάτας και μηλέικο λαδοτύρι), η μηλέικη κολοκυθόπιτα με κολοκύθα, τριμμένο τυρί και κατσικίσιο βούτυρο, ο χοίρος φούρνου (σπάλα χοιρινή, γλύνα, κρασί κόκκινο, μηλέικος πελτές, θυμάρι) και τα πεντανόστιμα πιταράκια, που έφεραν από την Κρήτη οι καλοί παλιοί Μηλιοί ναυτικοί, αναβιώνουν πατροπαράδοτες μνήμες του ουρανίσκου.Μέσα σε γυάλινα βαζάκια ξεκουράζονται κρίταμα τουρσί (ντόπια χορταρικά με αλμυρούτσικη επίγευση που γεμίζουν χορτόπιτες ή τρώγονται βρασμένα, με παρθένο ελαιόλαδο, ξίδι ή λεμόνι).

Login to post comments