Η Σχοινούσα, ένα, σχεδόν επίπεδο, χαμηλό νησόπουλο των Μικρών Κυκλάδων, ερημωμένο τρις από πειρατές και σεισμούς, είναι ένα κομμάτι βράχου, με χαμηλή βλάστηση, που αρμενίζει στο Αιγαίο. Στα βάθη της ιστορίας, ήταν πυκνόσπαρτη από σκίνα, τα οποία με τα χρόνια ξεριζώθηκαν ή μαράζωσαν αλλά το θρεπτικό σκινόχωμα έδωσε εύφορα χωράφια. Καμπυλωτοί, καλλίγραμμοι λόφοι και στην κορφή τους έρημοι ανεμόμυλοι. Στη Λατινοκρατία, στον απάνεμο όρμο του Μερσινιού, φουντάρανε πειρατές, σήμερα πλαγιοδετούν ιστιοπλόοι. Η Χώρα, ένα γοητευτικό χωριό με μια τοσοδούλα, καλοασβεστωμένη πλατεία.Η Μεσαριά, το άλλο ήσυχο, χαριτωμένο χωριουδάκι της Σχοινούσας, έχει λιγοστούς, κεφάτους κατοίκους και ολόγυρα μπαξεδάκια, χωραφάκια και αμπελάκια, όλα άνυνδρα, φίσκα στα πεντανόστιμα φασολάκια, ντομάτες και καρπούζια. Σκονισμένοι χωματόδρομοι, με θυμάρια και φασκόμηλα στις άκρες, διασχίζουν το νησί και η ακτογραμμή του μετράει πάνω από μια ντουζίνα μαγευτικές παραλίες, ένα γαλανό παράδεισο. Σπαρταριστά, ασημένια ψάρια από το αγκίστρι του ψαρά στο πιάτο και θαλασσινά ολόφρεσκα. Το κρέας από τα κατσικάκια του νησιού βυθίζεται στη κατσαρόλα μαζί με πατάτες, σκόρδο, ντομάτα, δάφνη και αναδύεται το κοκκινιστό πατατάτο. Η πεντανόστιμη ντόπια φάβα, το γεμιστό, με ρυζάκι, φρέσκο κρεμμυδάκι, άνιθο και φρέσκια συκωταριά, κατσίκι στο ξυλόφουρνο και τα μαγειρευτά με ντόπια άνυνδρα λαχανικά, θα αφήσουν αξέχαστες αναμνήσεις στον ουρανίσκο, γεμάτες από γεύσεις και μυρωδιές του Αιγαίου.
