Το Πάνω και το Κάτω Κουφονήσι, τα χαριτωμένα Κουφονήσια, είναι δύο δίδυμα νησάκια ανάμεσα στη Νάξο και την Αμοργό, με ένα στενό θαλάσσιο κανάλι να τα χωρίζει. Ίσως το όνομα τους να κρατάει ρίζες από την Αρχαιότητα, από το απάνεμο, φιλόξενο λιμάνι «Κουφό λιμένα» ανάμεσα στα νησιά και το Γλαρονήσι. Ίσως πάλι οι πολλές σπηλιές τους, που τις σιγοτρώει η θάλασσα ή το σχήμα φακής του Πάνω Κουφονησιού να ευθύνονται για αυτή την ονομασία. Μικρό και επίπεδο, το Πάνω Κουφονήσι, έχει μαγευτικές παραλίες και σφύζει από παιδικές φωνούλες καθώς, από τους 284 μόνιμους κατοίκους, οι 110 είναι νέοι και παιδιά. Εδώ, ο χρόνος είναι σχεδόν ακίνητος, «παχύρρευστος» από τη αιγαιοπελαγίτικη ζέστη, το αλύπητο λευκό και τις κάθετες σκιές. Αυλές με πλουμιστές μπουκαμβίλιες, δροσερές μουριές, μυρωδάτα δεντρολίβανα και αγιοκλήματα, λευκές ξερολιθιές περιφραγμένες με δίχτυα αντί για συρματόπλεγμα. Το ακατοίκητο Κάτω Κουφονήσι έχει μια κουκλίστικη, μοναχική γοητεία. Ανεμοδαρμένα βράχια, ακτές παραδεισένιες, το κατάλευκο ξωκλήσι της Παναγίας, λίγα χωράφια, μια υπόγεια στέρνα, ένας λυγερός φοίνικας, πολλά μονοπάτια για ποδαρόδρομο και μια ταβερνούλα. Στα Κουφονήσια με τους πολλούς ψαράδες, σπαρταριστά, φρέσκα ψάρια και θαλασσινά οδεύουν από τα δίχτυα απευθείας στη σχάρα ή στην κατσαρόλα, γίνονται πιάτα μερακλίδικα και καλομαγειρεμένα με προορισμό τον πεινασμένο ουρανίσκο. Στη γειτονική, έρημη Κέρο βόσκουν αγριοκάτσικα που τρέφονται με μια μοναδική τοπική βοτανική λιχουδιά, το αγριόχορτο campanula saxatilis (καμπανούλα η πετραία) με τη γεμάτη «γάλα», γλυκιά, λευκή ρίζα, χωμένη στις σχισμές των βράχων που κάνει το κρεατάκι τους πεντανόστιμο και ζουμερό, όταν αυτό ψηθεί στο ξυλόφουρνο. Το κοκκινιστό πατατάτο με κρέας και πατάτες είναι ιδιαίτερα δημοφιλές σε γιορτές και πανηγύρια και το εξαιρετικό ντόπιο μέλι «ποτίζει» τραγανιστά ξεροτήγανα και γευστικά παστέλια που αναπαύονται σε μυρωδάτα φύλλα λεμονιάς.
