Αμοργός η ρομαντική. Το μεγαλείο της απλότητας και της δωρικής ομορφιάς ξεδιπλώνεται σε τούτο το νησί. Τίποτε περιττό. Το λευκό των σπιτιών με τις μπλε και βυσσινί λεπτομέρειες, το γκρι απ' τα πλακόστρωτα δρομάκια και το φούξια της μπουκαμβίλιας που στολίζει κάθε γωνιά, συνθέτουν μια εικόνα μαγική. Κι ανάμεσα στους βράχους ξεπροβάλλουν καταπράσινες κοιλάδες, αρχαίοι πύργοι και λιθόκτιστοι ανεμόμυλοι. Το ορεινό αυτό κυκλαδονήσι, εκτός από τη ιδιόμορφη φυσική του ομορφιά διαθέτει μια σπάνια χλωρίδα. Στα παλιά χρόνια, οι άλικοι αμοργίδες, χιτώνες της Αμοργού υφασμένοι από το λινάρι αμοργίς, βάφονταν από το σπάνιο φυτό του νησιού, τη Ροκκέλα τη βαφική.Εδώ φύεται και μιας μοναδικής νοστιμιάς ρίγανη, το οriganum calcaratum (κεφαλόχορτο).Το ενδημικό ψυχανθές κατσούνι (Pisum sativum) δίνει τη περίφημη αμοργιανή φάβα που βρασμένη προσεκτικά, πλάθετε με μάραθο και κρεμμυδάκι, μπαίνει στο τηγάνι και ευφραίνει τον ουρανίσκο σαν χρυσός, τραγανιστός φαβοκεφτές.Στα πεδινά εδάφη, στους μυχούς των ορμίσκων, καλλιεργούνται σιτάρι, κριθάρι, μηλιές, εσπεριδοειδή, αμπέλια. Τα ντόπια αιγοπρόβατα προσφέρουν το τρυφερό κρεατάκι τους να σιγοψηθεί στη κατσαρόλα με βελουδένιο τοματοπελτέ και πατατούλες για να αναπαυθεί στο πιάτο το αχνιστό, μυρωδάτο πατατάτο. Τρυφερά σέφκουλα ζεματιούνται, παντρεύονται με κρεμμυδάκια, άγριο μάραθο και δυόσμο, τυλίγονται σε νόστιμη ζύμη και γίνονται τραγανά αμοργιανά χορτοπιτάκια. Πεντανόστιμη, παχιά μυζήθρα πήζει νωχελικά μέσα στα πλεγμένα με περισσή τέχνη από βούρλο τσιμισκάδια. Σε ένα κεντράκι στο Ξυλοκερατίδι, ρακόμελο (ζεστή ρακή με μέλι και μυρωδικά) και ψημένη ρακή με μέλι και αμοργιανά βότανα συνοδεύουν τον ήλιο που δύει πίσω από την Ηρακλειά.
