Ανάμεσα στα βραχώδη νησάκια και στις νησίδες που σχηματίζουν αυτή τη μικρογραφία αρχιπελάγους, δύο απλωτές, θαρρείς, από τα τουρκικά παράλια, ένα νησί ήταν αρκετά μεγάλο ώστε να κατοικηθεί, σχεδόν από τις απαρχές της ιστορίας. Έτσι λένε ότι πήρε το όνομά της η Μεγίστη και ας πρόκειται για ένα από τα πιο μικρά νησιά της Μεσογείου! Ως «Μεγίστη» ταξίδεψε στην ιστορία μέχρι τον Μεσαίωνα, όταν οι Ιωαννίτες ιππότες έχτισαν εδώ το Castello Rosso, το κάστρο στην κορυφή του κοκκινωπού βράχου που υψώνεται πάνω από το λιμάνι. Κατά άλλη εκδοχή, το όνομα προκύπτει από τον ίδιο τον οικισμό, που απλώνεται «στου Καστέλλου τη ρίζα», ίσα με το νερό.

Στην ανατολικότερη λοιπόν άκρη της Ελλάδας, αγκαλιά με τις μικρασιατικές ακτές, το Καστελλόριζο είναι ένας μικρός νησιωτικός παράδεισος που, παρά τις αμέτρητες ομορφιές και τη μακραίωνη ιστορία του, παραμένει ακόμη σχεδόν ανέγγιχτος από τον μαζικό τουρισμό και διατηρεί με φροντίδα και αγάπη τα θρησκευτικά και λαϊκά του έθιμα:

Η γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης  στις 21 του Μάη. Τον Ιούλιο, το μεγαλύτερο πανηγύρι είναι αυτό του Προφήτη Ηλία στις 20 του μήνα με μια  γραφική ιδιαιτερότητα: την παραμονή, οι ντόπιοι πέφτουν με τα ρούχα στη θάλασσα και δεν θα διστάσουν να σας παρασύρουν αν δεν κρατήσετε... απόσταση ασφαλείας! Πανηγύρι με χορούς και μουσικές γίνεται και της Αγίας Παρασκευής, στις 26 Ιουλίου. Τη παραμονή του Δεκαπεντάγουστου τα παιδιά ανάβουν φωτιές και αρχίζουν τα σάλτα και ανήμερα της Κοίμησης της Θεοτόκου τελείται πανηγυρική Θεία Λειτουργία και λαμπρή λιτάνευση της εικόνας.