Κάσος, το νοτιότερο νησί των Δωδεκανήσων, μία σταγόνα γεμάτη Αιγαίο, ανάμεσα στην Κρήτη και την Κάρπαθο, κατοικείται από όλα κι όλα 1.000 άτομα. Από αυτά είμαι σχεδόν όλα ασχολούνται με το ψάρεμα: καραβοκύρηδες, ταβερνιάρηδες ή απλά ψαράδες, όλοι έχουν μία μικρή ή μεγάλη ιδέα από το πλέον παραδοσιακό «σπορ» του νησιού, ακόμα και οι γυναίκες.
Το νησί φημίζεται για τα αμέτρητα πανηγύρια που γίνονται στις σάλες και στις αυλές των εκκλησιών κάθε εποχή του χρόνου προς τη χάρη των Αγίων και συγκεντρώνουν όλους τους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες του νησιού. Τα πανηγύρια, οι γάμοι, τα γλέντια γίνονται εδώ και αιώνες με το ίδιο τελετουργικό. Ανάμεσα στους ήχους της παραδοσιακής λύρας του Αιγαίου και του λαούτου, τα βήματα της «σούστας» και του «ζερβού», ανάμεσα στις αυτοσχέδιες μαντινάδες και τις ποιητικές συνομιλίες, εμφανίζονται τα παραδοσιακά κασιώτικα φαγητά που ετοιμάζονται για τους γλεντιστάδες.
Τα κασιώτικα πανηγύρια έχουν έντονο τοπικό χρώμα, καθώς γίνονται γλέντια και χοροί με κασιώτες οργανοπαίχτες και τραγουδιστές. Οι χοροί, οι όμορφοι σκοποί και χαρούμενα τραγούδια με συνοδεία παραδοσιακής λύρας και λαούτου και η προσφορά πατροπαράδοτων φαγητών, γλυκισμάτων και κρασιού κάνουν τα κασιώτικα γλέντια μοναδικά και δημοφιλή.
Το πιο μεγάλο πανηγύρι της Κάσου είναι αυτό της «Πέρα Παναγιάς» το Δεκαπενταύγουστο.
Άλλα κασιώτικα πανηγύρια είναι :
Επιπλέον ο Δήμος διοργανώνει σε ετήσια βάση τριήμερες λαμπερές εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο του Ολοκαυτώματος της Κάσου (7 Ιουνίου 1824), τον Αύγουστο θεατρικές παραστάσεις με θεματολογία από την Κασιώτικη ιστορία και παράδοση και εκθέσεις Κασιώτικων κοσμημάτων, κεντημάτων και παραδοσιακών προϊόντων (μέλι, γαλακτοκομικά, αρτοσκευάσματα, γλυκά).
Ο Εορτασμός των Απόκρεω και της Καθαρής Δευτέρας χαρακτηρίζεται από την προσφορά με παραδοσιακών τοπικών εδέσματων και τη περίτεχνη, τελετουργική κατασκευή της «ταλιέρας» ( Κασιώτικου χαρταετού).